۴۵ مطلب با نشانه «اخبار» ثبت شده است
در این شکی نیست که ما از نظر دینمان شدیداً مورد تعرّض دشمن قرار گرفتیم . چون پی برده اند که رمز پیروزی این ملت, اعتقادات دینی و ایمانشان بوده است و فهمیده اند که دین و ایمان ,نیروی بسیار محرّکی است و اگر بخواهند در چنین ملّتی شکست به وجود آوردند,باید آن نیروی دین وایمان را بشکنند. از این نظر با جدّ تمام دست به تضعیف و تخریب اساس دین زده ا ند. مخصوصاَ روی اعتقادیّات و اصول عقاید و معارف نظر دوخته اند؛ یعنی , لبه ی حربه ی دشمن , مستقیم روی عقاید دینی آمده است. آن هم به خصوص عقاید طبقه ی جوان! و متاسّفانه جوان امروز هم آسیب پذیر است. این که عرض شد جوان امروز , از آن نظر است که جوان امروز با جوان شصت – هفتاد سال پیش خیلی تفاوت دارد. شصت –هفتاد سال پیش ,اکثر تربیت خانوادگی توام با تعبّد دینی بود و در خانواده های اغلب خضوع دینی حاکم بود و قهراً فرزندانی که در آن محیط تربیت می یافتند, دارای عقاید متوسط مذهبی بودند. این از یک جهت .از جهت دیگر مردم آن روز با آقایان علما در ارتباط بودند؛ آن هم علمانی ربّانی به معنای واقعی کلمه به راستی مرّبی مردم بودند. کی عالم می توانست در محلّه ای , جمعیّتی را موّحد و متدیّن سازد. جهت سوّم این که عوامل اضلال و اغوای آن روز نسبت به امروز بسیار کم بود. هفتاد سال پیش در اغلب خانواده های مسلمان ,حتّی یک رادیو هم دیده نمی شد. این سه جهت در مردم هفتاد سال پیش وجود داشت.
در زمان پیش تر هم؛, مسلّم بیشتر بوده است. امّا جوان امروز این طور نیست. اوّلاً تربیت خانوادگی , غالباً توام با تعبّد و خضوع دینی نمی باشد! خود والدین , چه قدر از دین بهره دارند تا بتوانند فرزندانشان را دیندار بپرورانند؟! البّته اکثراً این طورند, نه کلاً همیشه و در هر زمان (قلیل من عبادی الشکور()؛هستند.
چون جوانان امروز , از آن نظر که درس خوانده و تحصیل کرده است, یک نوع حالت عجب و غرور و خودپسندی در او پیدا شده که اصلاً وقعی به افکار والدین خودش نمی گذارد و با دیده ی تحقیر به آن ها می نگرد و فرهنگ دینی آن ها را به تمسخر می گیرد.
منبع: کتب مهدی و حکومت جهانی نوشته ص47- 48
با مراجعه به مصادر حدیثی , روشن می شود تعبیر دین جدید و قرآن جدید در روایات وجود ندارد؛ بلکه تغییراتی مشاهده می شود که ممکن است از مجموعه آن ها چنین استنباط شود که حضرت , دین جدید می آورد,تعبیراتی مانند:سلطان جدید , امر جدید , قضای جدید,سنت جدید.
البته در برخی احادیث تعبیرکتاب جدید مطرح شده است.
در این باره علما و اندیشه وران بزرگوار ما مباحثی مطرح کرده اند که با پاره ای از آن ها اشاره می کنیم:
1.مطابق برخی روایات ,بخشی ازاحکام به سبب نبودن شرایط آن ها توسط معصومان (ع) بیان نشده است و فقط علم آن ها نزد اهل بیت(ع) باقی مانده است که درعصر ظهور بیان می شود.
2.بخشی از احکام به سبب دور شدن مردم از حقایق دین,
مهجور و فراموش می شود که در عصر ظهور , زنده و احیا می شود.
3. به علت برخی موانع , برخی احکام به درستی اجرا نمی شود.
عصر ظهور , دوران اجرای کامل و صحیح احکام است.
4.در عصر ظهور, به علت بالا رفتن سطح فکر و آمادگی و قابلیت بیشتر مردم برای پذیرش معارف دینی ,حقایق و معرفت های دینی به صورت گسترده در اختیار مردم قرار می گیرد.
5. اسلوب و روشی که امام مهدی(عج) در حکومت داری از آن استفاده می کند,با روش های رایج شناخته شده نزد مردم متفاوت است و در طول تاریخ به علت آن که امامت و مدیریت معصوم پذیرفته نشد و نا اهلان اختیار حکومت و برطرف کردن نیازهای فکری و دینی را به عهده گرفتند که نتیجه آن نیز غیبت امام معصوم (ع) را رقم زد.بدعتها و انحرافاتی در دین به وجود آمد که در پاره ای موارد , از مسلمات و ضروریات دین شمرده شد.
تلاش فقهای شیعه به علت مظلومیت و اقلیت آنان , راه به جایی نبرد؛ولی درعصر ظهور بدعت ها از بین می رود. مجموعه یاد شده باعث می شود دین در عصر ظهور برای مردم به صورت جدید به تصویر در آید,نه این که دین جدید وقرآن جدید بیاید.امام مهدی (عج) جانشین خاتم الانبیا(ص) است.
خاتمیت پیامبر و دین اسلام , از ضروریات تفکر اسلامی است که در جای خود اثبات شده است.
در پایان اشاره به این آیه شریف که به صورت مکرر در قرآن مطرح شده و مضمون آیات متعددی با آن هماهنگ است مناسب و قابل تامل است:«هو الذی ارسل رسوله بالهدی ودین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کر ه المشرکون ؛او است که رسولش را به هدایت و دین حق فرستاد, تا بر همه دین ها چیره گرداندش ؛ هر چند مشرکان نپسندند.»
منبع:کتاب آفتاب مهر بخش پرسش و پاسخ مهدوی ص102
مرحوم حاج شیخ محمّدجعفر جوادی در عالم کشف یا شهود خدمت حضرت بفیة الله ارواحنا فدا مشرّف شده آن حضرت را بسیار غمگین می بیند. از حال آن بزرگوار سوال می کند. می فرمایند:«دلم خون است!دلم خون است!...»
مرحوم حاج محمّد علی فشندی می گوید:
درمسجد جمکران قم, اعمال را به جا آورده بودم و با همسرم می آمدم.دیدم آقایی نورانی داخل صحن شده اند و قصد دارند به طرف مسجد بروند . با خود گفتم. این سیّد نورانی در این هوای گرم تابستان , از راه رسیده و تشنه است.ظرف آبی به دست ایشان دادم. پس ازآشامیدن ,ظرف آب را پس دادند. گفتم: آقا, شما دعا کنید و فرج امام زمان ارواحنا فداه را از خدا بخواهید تا امیر ظهور نزدیک شود, فرمودند:
«شیعیان ما به اندازه آب خوردنی ما را نمی خواهند! اگر ما را بخواهند دعا می کنند وفرج ما می رسد.»
یکی از علمای وارسته و برجسته ی نجف به کربلای معلّی مشرّف می شود ودر حرم مطهّر حضرت سیّد الشّهدا علیه السلام به محضر حضرت مهدی ارواحنا فداه شرف یاب می گردد.امام زما علیه السلام به او می فرماید:
«فلانی, ببین این جا که (در کنار ضریح جدّ غریبم و زیر گنبد طلای آن) دعا مستجاب است – مردم به فکر من نیستند و برای فرج من دعا نمی کنند.»
سپس آن حضرت تصرّف ولایتی می فرمایند و آن عالم ربّانی خواسته های مردم را می شنوند که هر کدام برای حوایج خصوصی خود دعا می کنند. امام می فرمایند:
«شنیدی؟! حتی یک نفر از این زائران نگفت: خدایافرج مهدی را برسان.»
منبع:کتاب آتشی با امام عصر نوشته دکتر علی هراتیان ص43-44
زنان متعهد , در تاریخ, نقش چشمگیری در حماسه ها و قیام ها داشته اند و پیام آور حضور توأم با عزّت و عفّت بوده اند.
وجود پنجاه زن جوان در میان 313 یار امام زمان (عج) حکایتگری جایگاه ویژۀ آنان در عصر ظهور است. امام باقر علیه السلام می فرمایند: «سوگند به خدا, 313 نفر , بی وعدۀ پیشین , گرد می آیند و در میان آنان 50 زن هست.»
بی شک , کارآمدی زنان در عرصه هایی جلوه می نماید که با سرشت و طبیعت ایشان سازگار باشد.
کتاب چشم به راه از انتشارات فرهنگی آستان مقدس رضوی
شواهدی بر امکان طول عمر امام زمان علیه‌السلام
وقتی روح انسان بر اثر ارتقا و اشتداد وجود نوری از سنخ ملکوت و عالم قدرت و سطوت می گردد، هر گاه طبیعتش را مسخّر خود کند و بر آن غالب آید، احکام عقل های قدسی و اوصاف عرشی بر وی ظاهر می گردند؛ تا به حدّی که بدنش متخلّق به وجود های مجرّد و نوری می گردد. نتیجه بی دغدغه ای که از این تحقیق حاصل است، امکان دوام چنین انسانی که کامل حقیقی برزخ بین وجوب و امکان می باشد، در نشئت عنصری است.
کیمیاگر به دانش و فن خود نقره را زرّ خالص می گرداند و در نتیجه این عنصر پایدارتر می شود. اگر انسان کامل با دانش کیمیا گونه خود، بدن عنصری خویش را قرن ها پایدار بدارد، چه منعی متصور است؟ امام زمان علیه السلام در صغر سن همچون یحیی از حکمت برخوردار شد و در طفولیت، امامِ انام گردید و به سان حضرت عیسی بن مریم در وقت صباوت به مقام ارجمندی رسید. شگفت از اشخاصی است که خضر و الیاس از انبیا، و شیطان و دجال از اعدا را در قید حیات می دانند، ولی وجود ذی وجود حضرت صاحب الزمان را منکرند؛ حال آنکه آن حضرت از انبیای سلف، افضل بوده و اوست ولد صاحب نبوت مطلقه و ولایت کلیّه.
شگفت تر آنکه برخی از اهل تصوف که خود را اهل معنا و معرفت می پندارند، بر این تصور قائل اند که در هندوستان برهمنان و جوکیان، مرتاضان و ریاضت کشانی هستند که به سبب حبس نفس و کم غذا خوردن سالیان متمادی عمر می کنند، با این وجود منکر حضرت حجت اند![1]
کیمیا، فلز را از جنسی به جنس دیگر تبدیل می کند و به آن عمر درازتر می بخشد، اما مومیا، حبوبات و غلات و اجساد مرده را از فساد حفظ می نماید. در حفاری هایی که از مصر باستان به عمل آمده، در مقبره فرعون مصر گندم هایی در سنبل از اهرام مصر به دست آوردند و در شک بودند که آیا قوه نمو در آنان باقی است یا نه. آنها را برای امتحان کاشتند، مشاهده کردند سبز و بارور گردیده است. این نکته را در بقای وجود شریف حضرت مهدی منتظر (روحی له الفداء) اعمال کن، با اینکه هنوز به اندازه آن دانه گندم از عمر شریفش سپری نشده، و اصولاً این دو موضوع قابل مقایسه نمی باشند و برای اُنس اذهان با این امر شگفت، ناگزیر باید به چنین مثال هایی روی آورد و ورای چنین تمثیلاتی که به مواردی اشاره شد، ما در این باره برهان های عقلی و شواهد نقلی متعددی داریم.[2]
ولیّ خدا به خوبی قادر است از اکسیر التفات خویش بدن خود را هم رنگ روح گرداند و باقی و دائم سازد و این موضوع، امر بعیدی نخواهد بود. آنان که منکر وجود آن حضرت اند و لفظ مهدی و صاحب الزمان را توجیه و تأویل می کنند، از کوردلی ایشان است، والاّ به اندک شعوری چه جای انکار است. (وَ اللّهُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقیم).[3]
قرآن کریم درباره یونس پیامبر(علیه السلام) فرمود:(فَلَوْلا أَنّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحینَ لَلَبِثَ فی بَطْنِهِ إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ). پس اگر حجت الهی را در ظهر ارض عمری دراز باشد، چه جای استبعاد است. لذا آیه مذکور در امتداد غیبت امام زمان حجة بن الحسن العسکری(علیه السلام)، تمام و کمال است.[4]
هر کسی از کودکی معلوم است در آینده چه کاره می باشد و سرنوشت او در اطوار حالاتش بیانگر احوال عین ثابت و احکام سرّ القدر اوست. به هنگام تولد حضرت موسی(علیه السلام)، ظالمان خون ها ریختند. پس این طفل در آتیه مرد نبرد، قیام و جهاد است. ظالمان از تولدش در هراس بودند، در نتیجه این کودک برای قسط و عدل تلاش می کند و درباره حضرت مهدی(عج) نیز روایت آمده است که شباهتی به حضرت موسی(علیه السلام) دارد، چنان که در زمان ولادتش همین تفحّص که درباره آن پیامبر به وجود آمد، درباره ایشان صورت گرفت.[5]
پی نوشت:
1. ر.ک: یازده رساله فارسی، علامه حسن زاده آملی، رساله نهج الولایة.
2. هزار و یک نکته، علامه حسن زاده املی، ص139.
3. همان، ص124.
4. همان، نکته236، ص141.
5. مُمِدُّ الحکم در شرح فصوص الحکم، علامه حسن زاده آملی، ص536.
*مجله فرهنگ کوثر. شماره 74؛ مطلب حضرت مهدی در نگاه علامه حسن زاده آملی
وقتی روح انسان بر اثر ارتقا و اشتداد وجود نوری از سنخ ملکوت و عالم قدرت و سطوت می گردد، هر گاه طبیعتش را مسخّر خود کند و بر آن غالب آید، احکام عقل های قدسی و اوصاف عرشی بر وی ظاهر می گردند؛ تا به حدّی که بدنش متخلّق به وجود های مجرّد و نوری می گردد. نتیجه بی دغدغه ای که از این تحقیق حاصل است، امکان دوام چنین انسانی که کامل حقیقی برزخ بین وجوب و امکان می باشد، در نشئت عنصری است.
کیمیاگر به دانش و فن خود نقره را زرّ خالص می گرداند و در نتیجه این عنصر پایدارتر می شود. اگر انسان کامل با دانش کیمیا گونه خود، بدن عنصری خویش را قرن ها پایدار بدارد، چه منعی متصور است؟ امام زمان علیه السلام در صغر سن همچون یحیی از حکمت برخوردار شد و در طفولیت، امامِ انام گردید و به سان حضرت عیسی بن مریم در وقت صباوت به مقام ارجمندی رسید. شگفت از اشخاصی است که خضر و الیاس از انبیا، و شیطان و دجال از اعدا را در قید حیات می دانند، ولی وجود ذی وجود حضرت صاحب الزمان را منکرند؛ حال آنکه آن حضرت از انبیای سلف، افضل بوده و اوست ولد صاحب نبوت مطلقه و ولایت کلیّه.
شگفت تر آنکه برخی از اهل تصوف که خود را اهل معنا و معرفت می پندارند، بر این تصور قائل اند که در هندوستان برهمنان و جوکیان، مرتاضان و ریاضت کشانی هستند که به سبب حبس نفس و کم غذا خوردن سالیان متمادی عمر می کنند، با این وجود منکر حضرت حجت اند![1]
کیمیا، فلز را از جنسی به جنس دیگر تبدیل می کند و به آن عمر درازتر می بخشد، اما مومیا، حبوبات و غلات و اجساد مرده را از فساد حفظ می نماید. در حفاری هایی که از مصر باستان به عمل آمده، در مقبره فرعون مصر گندم هایی در سنبل از اهرام مصر به دست آوردند و در شک بودند که آیا قوه نمو در آنان باقی است یا نه. آنها را برای امتحان کاشتند، مشاهده کردند سبز و بارور گردیده است. این نکته را در بقای وجود شریف حضرت مهدی منتظر (روحی له الفداء) اعمال کن، با اینکه هنوز به اندازه آن دانه گندم از عمر شریفش سپری نشده، و اصولاً این دو موضوع قابل مقایسه نمی باشند و برای اُنس اذهان با این امر شگفت، ناگزیر باید به چنین مثال هایی روی آورد و ورای چنین تمثیلاتی که به مواردی اشاره شد، ما در این باره برهان های عقلی و شواهد نقلی متعددی داریم.[2]
ولیّ خدا به خوبی قادر است از اکسیر التفات خویش بدن خود را هم رنگ روح گرداند و باقی و دائم سازد و این موضوع، امر بعیدی نخواهد بود. آنان که منکر وجود آن حضرت اند و لفظ مهدی و صاحب الزمان را توجیه و تأویل می کنند، از کوردلی ایشان است، والاّ به اندک شعوری چه جای انکار است. (وَ اللّهُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقیم).[3]
قرآن کریم درباره یونس پیامبر(علیه السلام) فرمود:(فَلَوْلا أَنّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحینَ لَلَبِثَ فی بَطْنِهِ إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ). پس اگر حجت الهی را در ظهر ارض عمری دراز باشد، چه جای استبعاد است. لذا آیه مذکور در امتداد غیبت امام زمان حجة بن الحسن العسکری(علیه السلام)، تمام و کمال است.[4]
هر کسی از کودکی معلوم است در آینده چه کاره می باشد و سرنوشت او در اطوار حالاتش بیانگر احوال عین ثابت و احکام سرّ القدر اوست. به هنگام تولد حضرت موسی(علیه السلام)، ظالمان خون ها ریختند. پس این طفل در آتیه مرد نبرد، قیام و جهاد است. ظالمان از تولدش در هراس بودند، در نتیجه این کودک برای قسط و عدل تلاش می کند و درباره حضرت مهدی(عج) نیز روایت آمده است که شباهتی به حضرت موسی(علیه السلام) دارد، چنان که در زمان ولادتش همین تفحّص که درباره آن پیامبر به وجود آمد، درباره ایشان صورت گرفت.[5]
پی نوشت:
1. ر.ک: یازده رساله فارسی، علامه حسن زاده آملی، رساله نهج الولایة.
2. هزار و یک نکته، علامه حسن زاده املی، ص139.
3. همان، ص124.
4. همان، نکته236، ص141.
5. مُمِدُّ الحکم در شرح فصوص الحکم، علامه حسن زاده آملی، ص536.
*مجله فرهنگ کوثر. شماره 74؛ مطلب حضرت مهدی در نگاه علامه حسن زاده آملی
از آیت الله العظمی بهجت پرسیدند: چه کنیم که به دیدار و ارتباط با امام زمان (عج) نایل شویم؟! فرمودند :صلوات فراوان بفرستید و به جمکران فراوان بروید و اعمال آن را به طور کامل انجام دهید و در مسجد اصلی نماز بخوانید که حال وهوای دیگر دارد.
رهبر فرزانه و محبوب انقلاب خطاب به رهبر حزب الله «لبنان» , سید حسن نصر الله , فرمود:
بعضی وقتها که در اداره امور کشور,حلّ مسائل برایم دشوار می شود و دیگر هیچ راهی پیدا نمی شود , به دوستان و اعوان وا نصار می گویم که آماده شوید با به جمکران برویم. راه «قم» را پیش می گیریم و راهی مسجد جمکران می شویم. بعد از راز ونیاز با آقا, همان جا احساس می کنم دستی از غیب , مرا راهنمایی می کند ومن در آنجا به تصمیمی می رسم که همان را عملی می کنم.
منبع: مجله موعود شماره 210-211 ص30
وسواس شیطانی و تمایلات نفسانی ,چگونه خواهندگذشت , تا مردم در عصر ظهور از شر و وسواس شیطان راحت خواهند شد؛ولی نفس انسان ها و خواهش هاس نفسانی آنها کماکان باقی خواهد بود.ولی یک نکته وجود دارد و آن این که در روایت داریم که گناه و معصیت بسیار کم خواهد شد. و به نظر می رسد که در عصر ظهور نفس بسیاری از انسان های آن زمان تحت عنایت و رحمت خدا خواهد بود چرا که خداوند در سوره یوسف از قول حضرت یوسف می فرماید:«ان النفس لاماره بالسوء الا ما رحم ربی» یعنی نفس انسان دائم به زشتی امر می کند, مگر این که پروردگارم رحم کند.»
مردم درعصرظهور ,صالحند و جهان ,جهان پاکی هاست و البته تمایل به گناه نیز وجود دارد ولی اگر چه مردم معصوم نمی باشند و آزادی و اختیار انسا ن ها در انجام گناه از آن ها سلب نشده است؛ اما مقدار گناه خیلی کم خواهد شد. بنابراین فرق مردم عصر ظهور و مردم بهشت در این است که مردم در بهشت فکر گناه دارند؛ولی با اختیار خود گناه نمی کنند. زیرا خوشی و سعادت را در ترک گناه می دانند. و درعین حال مردم هر چیزی را با تلاش و کوشش خود, به همراه امدادهای الهی به دست می آورند؛پس عصر ظهرو بهشت موعود نیست؛ بلکه ظهور ماکت کوچکی از بهشت ,بر روی زمین است.که به اراده و تلاش انسان ها و با کمک امدادگران الهی برقرار خواهد شد.
مردم درعصرظهور ,صالحند و جهان ,جهان پاکی هاست و البته تمایل به گناه نیز وجود دارد ولی اگر چه مردم معصوم نمی باشند و آزادی و اختیار انسا ن ها در انجام گناه از آن ها سلب نشده است؛ اما مقدار گناه خیلی کم خواهد شد. بنابراین فرق مردم عصر ظهور و مردم بهشت در این است که مردم در بهشت فکر گناه دارند؛ولی با اختیار خود گناه نمی کنند. زیرا خوشی و سعادت را در ترک گناه می دانند. و درعین حال مردم هر چیزی را با تلاش و کوشش خود, به همراه امدادهای الهی به دست می آورند؛پس عصر ظهرو بهشت موعود نیست؛ بلکه ظهور ماکت کوچکی از بهشت ,بر روی زمین است.که به اراده و تلاش انسان ها و با کمک امدادگران الهی برقرار خواهد شد.
منبع:کتاب از تاریکی غیبت امام عصر علیه السلام تا روشنای ظهور نوشته سید مسعود راد ص359
. الغیبة طوسی
تألیف ابوجعفر محمد بن الحسن بن علی طوسی متولد 385 ه.ق و متوفی 460 ه.ق.
وی در سال 432 ه.ق و در سن 47 سالگی کتاب الشافی فی الا مامه را خلاصه کرده و در آن تعدادی سؤ ال و اشکال دربارهِ غیبت از کتاب الذخیره (سید مرتضی) را ذکر کرده و به آنها پاسخ گفته است.
شیخ طوسی در این کتاب، موضوعاتی مثل: علت غیبت حضرت، علت طولانی شدن غیبت حضرت با وجود شدّت نیاز به او، علت اینکه چرا ظهور نمی کند و چه موانعی بر سر راه ظهور آن حضرت وجود دارد؟ و... را با استناد به روایات مطرح کرده است.
وی معتقد است که گرچه علت تفصیلی غیبت برما روشن نیست اما وقتی امامت حضرت ثابت شد و دریافتیم آن حضرت از دیدگان پنهان است، خواهیم دانست که امام با وجود معصوم بودن و متعین بودن فرض امامت در او، امام پنهان و غائب نمی شود، مگر آنکه یک امر حکیمانه به او این اجازه را بدهد؛ هرچند مفصلاً آن امر را نشناسیم.
این چند کتاب که به اختصار معرفی گردید، از قدیمی ترین و معتبر ترین منابع حدیثی شیعه می باشد، از میان آن ها سه کتاب اخیر یعنی کتاب های: الغیبه نعمانی، کمال الدین صدوق و الغیبه شیخ طوسی، جزء منابع و تألیفات اولیة روائی در باب مهدویت به شمار می روند.
سایرکتاب ها
البته کتاب های ارزشمند دیگری نیز توسط بزرگان شیعه در این زمینه تدوین شده است که بسیار قابل توجه است. در این جا صرفا به عناوین و مؤلفین آنان اشاره می شود نظیر:
5. کتاب البرهان علی صحة طول عمر صاحب الزمان، تالیف محمد بن عثمان کراجکی، متوفی 449
6. کتاب رسائل فی الغیبه، تالیف شیخ مفید، متوفی413، در چهار جلد
7. کتب: رسائل المرتضی، الذخیره، الشافی فی الامامه، الفصول المختاره و المقنع فی الغیبة، تألیفات سید مرتضی، متوفی 436ه.ق.
8. کتاب اعلام الوری باعلام الهدی. تالیف امین الاسلام طبرسی متوفی 548 ه. ق، صاحب تفسیر معروف مجمع البیان.
9. کتاب بحارالانوار، جلد52 و53، تألیف مرحوم مجلسی.
از میان آثار و تألیفات معاصرین که احادیث مهدویت را جمع آوری نموده است، می توان به کتاب«منتخب الاثر» تالیف آیة الله صافی گلپایگانی و کتاب «معجم الاحادیث الامام المهدی» اشاره نمود.
این دو کتاب و نیز جلد 52 بحارالانوار، گرچه به عنوان منبع، بحساب نمی آید اما از این جهت معرفی گردید که از نظر احصا و دسته بندی روایات و استخراج منابع، تحقیقات وسیعی در آن صورت گرفته است و بسیار در این زمینه راه گشا است.
مخصوصاً کتاب اخیر«معجم احادیث الامام المهدی» که با همت جمعی از محققین زیر نظر آقای علی کورانی، تالیف شده است.
این کتاب، بزرگترین موسوعة احادیث مهدوی و جامع ترین کتاب دربارة حضرت مهدی رحمه الله است که توسط مؤسسة آل البیت در پنج جلد به چاپ رسیده است. چهار جلد نخست آن روایی است که شامل احادیث نبوی و روایات منقول از ائمه علیهم السلام است و جلد پنجم آن تفسیری است و شامل آیات مربوط به امام مهدی رحمه الله و روایات ناظر به تفسیر این آیات است. تقریبا همة آیاتی که در روایات به امام مهدی رحمه الله تفسیر و تأویل شده است در آن جمع آوری شده است. این کتاب در حقیقت یک دائرة المعارف بزرگ مهدویت است که از نظر احصاء روایات و آیات مهدویت کاملترین مجموعه محسوب می شود.
ب. کتاب شناسی مهدویت
تألیف ابوجعفر محمد بن الحسن بن علی طوسی متولد 385 ه.ق و متوفی 460 ه.ق.
وی در سال 432 ه.ق و در سن 47 سالگی کتاب الشافی فی الا مامه را خلاصه کرده و در آن تعدادی سؤ ال و اشکال دربارهِ غیبت از کتاب الذخیره (سید مرتضی) را ذکر کرده و به آنها پاسخ گفته است.
شیخ طوسی در این کتاب، موضوعاتی مثل: علت غیبت حضرت، علت طولانی شدن غیبت حضرت با وجود شدّت نیاز به او، علت اینکه چرا ظهور نمی کند و چه موانعی بر سر راه ظهور آن حضرت وجود دارد؟ و... را با استناد به روایات مطرح کرده است.
وی معتقد است که گرچه علت تفصیلی غیبت برما روشن نیست اما وقتی امامت حضرت ثابت شد و دریافتیم آن حضرت از دیدگان پنهان است، خواهیم دانست که امام با وجود معصوم بودن و متعین بودن فرض امامت در او، امام پنهان و غائب نمی شود، مگر آنکه یک امر حکیمانه به او این اجازه را بدهد؛ هرچند مفصلاً آن امر را نشناسیم.
این چند کتاب که به اختصار معرفی گردید، از قدیمی ترین و معتبر ترین منابع حدیثی شیعه می باشد، از میان آن ها سه کتاب اخیر یعنی کتاب های: الغیبه نعمانی، کمال الدین صدوق و الغیبه شیخ طوسی، جزء منابع و تألیفات اولیة روائی در باب مهدویت به شمار می روند.
سایرکتاب ها
البته کتاب های ارزشمند دیگری نیز توسط بزرگان شیعه در این زمینه تدوین شده است که بسیار قابل توجه است. در این جا صرفا به عناوین و مؤلفین آنان اشاره می شود نظیر:
5. کتاب البرهان علی صحة طول عمر صاحب الزمان، تالیف محمد بن عثمان کراجکی، متوفی 449
6. کتاب رسائل فی الغیبه، تالیف شیخ مفید، متوفی413، در چهار جلد
7. کتب: رسائل المرتضی، الذخیره، الشافی فی الامامه، الفصول المختاره و المقنع فی الغیبة، تألیفات سید مرتضی، متوفی 436ه.ق.
8. کتاب اعلام الوری باعلام الهدی. تالیف امین الاسلام طبرسی متوفی 548 ه. ق، صاحب تفسیر معروف مجمع البیان.
9. کتاب بحارالانوار، جلد52 و53، تألیف مرحوم مجلسی.
از میان آثار و تألیفات معاصرین که احادیث مهدویت را جمع آوری نموده است، می توان به کتاب«منتخب الاثر» تالیف آیة الله صافی گلپایگانی و کتاب «معجم الاحادیث الامام المهدی» اشاره نمود.
این دو کتاب و نیز جلد 52 بحارالانوار، گرچه به عنوان منبع، بحساب نمی آید اما از این جهت معرفی گردید که از نظر احصا و دسته بندی روایات و استخراج منابع، تحقیقات وسیعی در آن صورت گرفته است و بسیار در این زمینه راه گشا است.
مخصوصاً کتاب اخیر«معجم احادیث الامام المهدی» که با همت جمعی از محققین زیر نظر آقای علی کورانی، تالیف شده است.
این کتاب، بزرگترین موسوعة احادیث مهدوی و جامع ترین کتاب دربارة حضرت مهدی رحمه الله است که توسط مؤسسة آل البیت در پنج جلد به چاپ رسیده است. چهار جلد نخست آن روایی است که شامل احادیث نبوی و روایات منقول از ائمه علیهم السلام است و جلد پنجم آن تفسیری است و شامل آیات مربوط به امام مهدی رحمه الله و روایات ناظر به تفسیر این آیات است. تقریبا همة آیاتی که در روایات به امام مهدی رحمه الله تفسیر و تأویل شده است در آن جمع آوری شده است. این کتاب در حقیقت یک دائرة المعارف بزرگ مهدویت است که از نظر احصاء روایات و آیات مهدویت کاملترین مجموعه محسوب می شود.
ب. کتاب شناسی مهدویت
منظور ازکتاب شناسی، معرفی و آشنائی با برخی از تألیفات و پژوهشهای جدیدی است که در زمینة مهدویت انجام گرفته است. این نوع آثار و کتاب های جدید در باب مهدویت، با توجه به نوع رویکرد مؤلفان آن، به سه دسته تقسیم می شود: بعضی از تألیفات، بیشتر صبغة ]جنبه[ روائی دارد. در بعضی دیگر، جنبة تحلیلیِ قضیه پررنگ تر است و در برخی، هردو جنبه، مورد عنایت بوده است. در این قسمت جهت مطالعة بیشتر دانش پژوهان، صرفا به معرفی نمونه های هرکدام از این نوع آثار، می پردازیم:
دستة اول: کتاب هائی است که با رویکرد روائی، به موضوع مهدویت، پرداخته اند مانند کتاب های:
1. چشم اندازی به حکومت مهدی، تألیف: نجم الدین طبسی.
2. درانتظارققنوس،تألیف: ثامر هاشم العمیدی، مترجم: مهدی علیزاده.
3. الامام المهدی، تألیف: باقر شریف قرشی.
4. مهدی کیست(من هو المهدی)، تألیف: ابوطالب تجلیل، مترجم: جلیل تجلیل.
دستة دوم: کتاب هایی که با رویکرد تحلیلی به موضوع پرداخته اند نظیر:
1. امامت و مهدویت، تألیف صافی گلپایگانی.
2. سیمای آفتاب، تألیف: حبیب الله طاهری
3. دادگسترجهان، تألیف: ابراهیم امینی.
دستة سوم: کتاب هایی که با رویکرد تحلیلی روائی، به مباحث مهدویت پرداخته اند نظیرکتاب های:
1. خورشید مغرب، تألیف: محمد رضا حکیمی
2. عصر ظهور، تألیف: شیخ علی کورانی عاملی
3. درسنامة مهدویت، تألیف خدامراد سلیمیان
4. مهدی منتظر، تألیف: محمد جواد خراسانی
آنچه اشاره شد فقط نمونه هایی ازصدها جلد کتاب و مجموعه آثار پژوهشی جدیدی است که درحوزة مباحث مهدویت، تألیف و چاپ شده است که امروزه خوشبختانه اغلب این نوع کتاب ها با حجم انبوهی به صورت نرم افزار عرضه و به راحتی قابل استفاده است.
در شماره های بعد، سعی خواهد شد تعداد دیگر از آثار مفید و تألیفات فارسی مربوط به امام مهدی رحمه الله، حضور خوانندگان محترم مجله، معرفی و تقدیم گردد. انشاء الله.
پی نوشت
حجازى،سید جمال‌الدین، پیام امام زمان، قم، نشر مولود کعبه، چاپ چهارم، ۱۴۲۰هـ .ق، صفحه.
۲٫ حسینى، سیدحسین، یاد محبوب، تهران، نشر آفاق، چاپ اول، ۱۳۸۰، ۱۴۱ صفحه.۳٫ حیدرى، احمد،جلوه نگار،قم، انتشارات یاقوت، چاپ اول، ، ۱۱۹ صفحه.۴٫ دین‌پرور، سید جمال‌الدین، جهان‌گشای عادل، تهران، بنیاد نهج‌البلاغه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۹، ۱۰۱ صفحه.۵٫ رحیمیان،محمدحسین، جلوه‌های نور از غدیر تا ظهور، قم، مؤسسه انتشارات دارالثقلین، چاپ اول، ۱۳۷۹، ۲۱۶ صفحه.۶٫ صالح مدرسه‌اى، فاطمه، منتظر تا صبح فردا، اصفهان، مرکز فرهنگی شهید مدرس، چاپ اول، ۱۳۷۷، ۱۴۲ صفحه.۷٫ فضلى، نادر، مهربان‌تر از یوسف، تهران، مهرآوران، چاپ اول، ۱۳۷۷، ۴۶ صفحه.۸٫ مهدی‌پور، علی‌اکبر، اوخواهد آمد، قم، انتشارات رسالت، چاپ دوازدهم،، ۲۰۷ صفحه.۹٫ موگهى، عبدالرحیم، جان جانان، قم، انتشارات شفق، ۱۴۲ صفحه.شفیعی سروستانى، ابراهیم، معرفت امام زمان(عج) و تکلیف منتظران (۲ جلدی)، تهران، موعود عصر، ۸۵۲ صفحه
رسول خدا(ص) فرمود: «خدای عزّ و جلّ در قیامت با سه کس سخن نخواهد گفت و نگاهشان نخواهد کرد و لیاقت شان نخواهد بخشید و آنان را به شکنجه ای دردناک گرفتار خواهد کرد. اول مردی که به خاطر دنیا با امامی بیعت کند، پس هر گاه خواسته اش را از دنیا به او بدهد به بیعتش وفادار بماند و گرنه دست از بیعت بردارد ...».
