مسکن
وقتی پدرمان آدم از بهشت به زمین هبوط نمود, سرپناهی ساخت تا محل آرامش او و خانواده اش باشد و این گونه شد که فرزندان او درجای جای زمین, مسکن ساختند تا در آن آرام گیرند و برای روزی دیگر تجدید قوا کنند. اگرچه بعد ها کسانی این نیاز را با ساختن قصرها و کاخ ها به عامل تفاخر و اشرافیت تبدیل نمودند, اما مسکن به عنوان یک نیاز انسان , از موضوعیت نیفتاد تا علاوه بر سرپناه , گرما بخش خانواده , محل تامل و اندیشه و عبادت و تربیت فرزندان و دید و بازدید و انتقال تجربه به نسل بعد باشد.وقتی هم که در معاد دوباره به بهشت برویم از مسکن بی نیاز نیستیم و مسکن های زیبا و پاک در انتظار ماست و این یک رستگاری بزرگ است (و مساکن طیبه فی جنات عدن ذلک الفوز العظیم)
سکونت ما در مسکنی که اینجا بنا می کنیم جاودانه نخواهد بود و باید روزی آن را رها کنیم و برویم و دیگران در آن ساکن خواهند شد.این است که دلبستگی به مسکن نباید داشت تا روزدل کندن سخت نباشدو قصر هم که داشته باشیم با ما نخواهد ماند و به دیگران خواهد رسید. چنان که امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه در مساکن ظالمان ساکن شدید فرمودآیه در مورد قائم عجّل الله تعالی فرجه الشریف و یاران اوست که مساکن ظالمان را به ارث خواهند برد...
مسکن و خانه پدری امام عصر اروحنا فداه, در شهر سامرا بوده و هنوز هم به این خانه تعلّق خاطر داشه و گاهگاهی آنجا تشریف می برند. اما در طول غیبت به ویژه غیبت کبری جای ثابتی نداشته و هجرت و جهانگردی از جهات شباهت آن حضرت به عیسی علیه السلام که در روایات آمده است. از مدینه و ذی طوی(یک فرسخی مکه و در منطقه حرم) و منطقه ی های کوهستانی که دور از مکان ظالمان باشد نیز به عنوان مسکن ایشان نام برده شده است چنان که خودشان در توقیعی فرمودند: ما بر اساس فرمان خداوند و صلاح واقعی خودو شیعیان مومن و خویش تا زمانی که حکومت دنیا در اختیار ستمگران است در نقطه ای دور و پنهان از دیده ها به سر می بریم... اما ادعای سکونت ایشان در مکان های تخیلی وا فسانه ای مثل جابلقا و جابلسا و جزیره خضراء و مثلث برمودا, باطل است.
از کوفه به عنوان مرکز حاکمیت پس ازظهور , و ازمسجد سهله(که محل عبادت هزار پیامبر بوده) به عنوان منزل آن حضرت نام بردده شده است. اگر چه این بیان به معنای آن نیست که حضرتش در مکان های دیگر پایگاه و مسکن اختیار نکنند. او خلیفه خدا در سراسر زمین است و هر جا اراده فرماید, منزل و مأوای اوست. اگر مایلیم حضرت به مسکن ما نیز تشریف بیاورند . باید اندیشه کنیم و منزل را پاک و آراسته نماییم تا چیزی که موجب کراهتشان باشد در منزل نباشد چنان که حضرتش یک هفته میهمان حسن عراقی بودند و منزل او را به قدوم شریفشان مزّین فرمودند...
منبع:کتاب اندیشه مهدوی نوشته عبد الحسین فخاری, ص87-86
