علت آغاز آثار با نام و نسب چیست؟
جمعی از محدّثان , این حدیث معتبر از رسول خدا(ص) روایت کرده اند که فرمود:
«من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه» هر کس بمیرد در حالی ک امام زمان خود را نشناخته باشد , به مرگ جاهلی مرده است.»
بی تردید, این معرفت , در اوج و فرازی شکوهمند است که مانند روح در پیکر , به تمام عبادات و عوامل تقرب , معنی می بخشد.اما نخستین گام در این راه , شناخت ویژگی های ظاهری حضرت مهدی علیه السلام است, مانند: تاریخ میلاد , پدر و مادر آن امام همام, اسامی و القاب حضرتش و علت تسمیه آن حضرت بدان اسامی و القاب , و نکاتی از این قبیل .
عموم دانشوران مسلمان , کتابهای خود درباره مهدی موعود علیه السلام را با این گونه مباحث آغاز کرده اند.
این نکته ممکن است در ذهن افراد متوسط , پرسشس بر انگیزد که چرا همه آنها این شیوه تکراری را در پیش گرفته اند؟
پاسخ به این پرسش , زمانی روشن می شود که در طول تاریخ پر فراز و فرود اسلام , مدعیانی را ببینیم که در جای جایِ آفاق قبله , در سده های مختلف به ویژه در زمان های گرفتاری و فتنه ها با ادعّای مهدویت رایت افراشته اند و جمعی را برگرد خود فرا خوانده اند.
همچنین برخی از گویندگان -که از احادیث معتبر خبر نداشته یا بدان پای بنده نبوده اند در آثار خود سخن از مهدویت نوعی به میان آوردها ند , یعنی که هر کس مردم را به احیای دین فرا خواند , او همان مهدی موعود است.
شناخت ویژگی های ظاهری و شخصی حضرت حجت بن الحسن اروحنا فدا بهترین پاسخ به آن مدعیان و این گویندگان است.
بدنی رو, بزرگان در تمام زمان ها به هنگام بحث و گفتگو پیرامون امام عصر (عج) سخن را از همین جا آغاز کرده اند.