ساعت و تاريخ

پرچم ایرانفارسی | Arabic | English ویژگی های زمان ظهور :: دوازدهمین امام

۲ مطلب با موضوع «ویژگی های زمان ظهور» ثبت شده است

پرچم حکومت حضرت مهدی

پرچم در هر حکومتی ابزار شناساندن آن قیام و انگیزه های آن قیام به دیگران می باشد. انقلاب جهانی مهدی موعود نیز پرچم خاص خود را دارد که در آن زمان، نمایانگر انقلاب و اهداف آن حضرت می باشد. در روایتی آمده است که بر روی آن پرچم نوشته شده است: "گوش شنوا داشته باشید و از حضرتش اطاعت کنید".۱

و در جای دیگر آمده است: شعار پرچم امام زمان (عج) «البیعة لله» بیعت مخصوص خداوند است.۲

و هم چنین نقل شده است که امام صادق فرمود «نصر الله اقترب اقترب» یاری الهی نزدیک است، نزدیک از مجموع این روایات بدست می آید که شعاری که بر روی پرچم امام زمان(عج) وجود دارد مردم را به اطاعت و بیعت آن حضرت فرا می خواند و بشارت به پیروزی حق می دهد.۳

۱. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۵.
۲. اثبات الهداة، ج۳، ص۵۸۲.
۳. بحارالانوار، ج۱۹، ص۶۳.

رونق کشاورزی در دوران ظهور

رونق کشاورزی در اقتصاد هر حکومتی نقش تعیین کننده یی دارد. هرچقدر کشاورزی در یک منطقه پیشرفت داشته باشد به همان میزان اقتصاد آنجا پیشرفت خواهد داشت. در روایات وارد شده است که به هنگام ظهور حضرت مهدی سلام الله علیها زمین پر از خیر و برکت شده، تمام خشک سالی ها از بین می رود و باران های پر خیر و برکت فرو می ریزد. در واقع برکات حضور حضرت مهدی در سرتاسر جهان محسوس خواهد شد و تمام زمین حاصل خیز شده و در تمام دنیا مردم می توانند کشاورزی بسیار پر باری داشته باشند. در ادامه به چند نمونه از این روایات اشاره می شود.

۱. امام حسن مجتبی علیه السّلام می فرمایند: «زمین روییده شده و سبزی های خود را بیرون آورد و آسمان برکت خود را فرو می ریزد.» ۱
۲. امیر المؤمنین علیه السّلام می فرمایند: «زمین به برکت وجود مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ آباد و تصفیه شده و آرایش می یابد و به سبب وجود او ... فتنه ها و غارت ها معدوم می شوند و خیر و برکت زیاد می گردد.» ۲

۳. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «امت من در زمان مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ به نعمتی متنعم می شوند که هرگز آن گونه نبوده اند، آسمان بر آن ها پی در پی می بارد و زمین چیزی از گیاهانش را فرو نگذارد مگر این که بیرون آورد.۳

.......................................

۱.احتجاج طبرسی، توقیع شریف.

۲. کمال الدین، ج ۲، ب ۱۱، ص ۴۸۲.

۳. همان، ج ۲، ب ۴۴، ح ۱۰، ص ۴۸۱.