دوازدهمین امام

انتظار مسلمانان-به‌ویژه شیعیان- را در برابر ظلم‌ها، فساد‌ها، زورگویى‌ها و انواع بلا‌ها و سختى‌ها، ثابت و پابرجا نگه مى‌دارد و به آنان دل و جرأتمى‌دهد تا در برابر تهدید‌ها، تطمیع‌ها و سخت‌گیرى‌هاى دشمنان اسلام، خود را نبازند و از هیچ‌چیز و هیچ‌کس نهراسند.
پیامبر اکرم(صلّى اللّه علیه و آله و سلّم)به مسلمانان صدر اسلام فرمود: «بعد از شما قومى خواهد آمد که پاداش هریک از آن‌ها برابر پاداش پنجاه نفر از شما است». گفتند:اى رسول خدا! مگر نه این است که ما در حضور شما، در بدر و احد و حنین شرکت کردیم و قرآن در میان ما نازل شد؟! فرمود: «اگر آنچه بر آن‌ها روى خواهد داد، بر شما روى مى‌داد؛ شما نمى‌توانستید چون آن‌ها صبر و شکیبایى را پیشه خود سازید.» و نیز فرمود: «… برادران من کسانى‌اند که در آخر الزمان مى‌آیند و ندیده، به من ایمان مى‌آورند… استقامت هریک از آن‌ها در دین خود، از کندن خارهاى گون در شب تاریک و به دست گرفتن آتش گداخته، سخت‌تر است. آن‌ها مشعل‌هاى هدایت‌اند که خداوند آنان را از فتنه‌هاى تیره‌وتار، نجات مى‌بخشد.»
امام حسین (علیه السّلام)نیز در این‌باره مى‌فرماید:«… کسانى که در زمان غیبت او در مقابل آزار و تکذیب، استقامت مى‌کنند، مانند کسانى‌اند که در حضور رسول خدا شمشیر زده‌اند.»
_____________________________________
برای مطالعه بیشتر  میتوانید به منبع مطلب که کتاب مهدویت(پیش از ظهور) حجه الاسلام رحیم کارگر هست مراجعه  کنید.

منبع:سایت منجی دوازدهمی

بعضی تا فضای جنگ سخت بر کشور حاکم نباشد , باور نمی کنند که ما هم اکنون نیز در میدان مبارزه هستیم . باید همگی بدانیم که تا ظهور امام زمان(عج) و تشکیل حکومت جهانی عدل وی , حق طلبان ودینداران همواره در نبردی مستمر و در اشکال مختلف  - که یکی از آن ها جنگ اقتصادی است- قرار دارند و نباید این اصل اساسی در زندگی مربوط به دوران غیبت را فراموش  کنند؛ به همین دلیل , امام سجاد علیه السلام در ضمن حدیثی در ستایش منتظران فرمود: «جعلهم فی ذلک الزمان بمنزلة  المجاهدین بین یدی رسول الله ؛خداوند در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم  قرار داده است.» در این صورت با آمادگی بیشتری با مسائل اقتصادی رو به رو خواهیم شد.

منبع:مجله انتظار نوجوان شماره152

«إِنَّ القَائِمَ (عج) هُوَ الَّذِی إِذَا خَرَجَ کَانَ فِی سِنِّ الشُیُوخِ وَ مَنظَرِ الشُّبَّانِ , قَوِیًّا فِی بَدَنِهِ حَتَّی لَو مَدَّیَدَهُ إِلَی أعظَمِ شَجَرَه عَلَی وَجهِ الأَرضِ لَقَلَعَهَا , وَ لَو صَاحَ بَینَ الِجبَالِ لَتَدَکدَکَت صُخُوُرها , یَکُوُنُ مَعَهُ عَصَا مُوسی, وَ خَاتَمُ سُلَیمانَ , ذلِکَ الرَّابِعُ  مِن وُلدی , یُغَیِّبَهُ اللَهُ فِی سِترِهِ مَا شَاءَ, ثُمَّ یُظهِرُهُ فَیَملَأَ بِهِ الأَرضَ قِسطاً وَعَدلاً کَمَا مُلِئَت جَوراً وَ ظُلماً»حضرت قائم (عج) کسی است که هنگام قیام , سن پیران رادارد ولی با چهره جوانان, جسمش نیرومند , تا جایی که اگر دستش را به سوی بزرگترین درخت روی زمین دراز کند, می تواند آنرا ازجای برکند و اگر در کوهستان فریادی کشد سنگ کوه ها از هم می پاشد. عصای موسی همراه اوست , انگشتری سلیمان نزد اوستو او چهارمین فرزند من است . خداوند او را در پرده غیب خود پنهان می دارد , تا هنگامی که بخواهد سپس او را ظاهر کرده و زمین را پر از عدل و داد کرده همانگونه که پیش از آن, پر از جور و ستم شده بود.
«إِنَّ مِن عَلاَمَاِتِه أن لاَ یَهرَمُ بِمُرُو رِالأیّامِ وَ اللّیَالِی حَتّی یَأتِیِه  أجَلُهُ»
یکی از نشانه های او (امام مهدی قائم) آن است که با گذشت (زمان) شب ها و روزها پیر نمی شود تا هنگامی که اجلش فرا رسد.
« یَبـدَأُبِبِنی شَیبَةَ فَیَقطَعَ أَیدِیهُم لأَنّهُم سُرَّاقُ بَیتِ الله عَزَّوَجِلَ»
امام رضا در پاسخ این پرسش که هنگام ظهور , قائم در آغاز چه می کند؟فرمود: (حضرت قائم  که ظهور می کند) در آغاز چه می کند؟ فرمود: (حضرت قائم که ظهور می کند) درآغاز (قیامش) دست  بنی شیبه را از کعبه  کوتاه می کند زیرا آنان دزدان بیت الله الحرام هستند.
«قَدَّامَ هَذَا الأَمرِ قَتلَ بیوح . قُلتُ: مَا البیوح؟ قَالَ : دَائِمٌ لَا یَفتُرُ»
پیش از این امر(ظهور و قیام قائم)کشتارهایی خواهد بود. شخص حاضر می پرسد چه کشتارهایی؟ (درپاسخ) فرمودند: کشتارهایی پی در پی خواهد بود که قطع نمی شود.

منبع: حکمت نامه رضوی نوشته محمد جواد مروجی طبسی, ص219-220-222-224

 تمام طول راه با خودم فکر می کردم که جزء خوشبخت ترین آدم های توی دنیا هستم ؛ برای اینکه در بهترین زمانه به دنیا آمدم, برای اینکه هر روز میتوانم رو به روی آخرین پیامبر خدا بنشینم و خوب نگاهش کنم. مهربانی چشم هایش به اعماق قلبم نفوذ می کرد و لبخندی که همیشه روی لب هایش بود آرامش عجیبی بهم داد.
آن روز هم مثل هر روز داشتم قبل از اذان ظهر به مسجد می رفتم تا به صحبت های پیامبر گوش  کنم.
نگاه ها خیره به دهان پیامبر بود تا شروع کند, پیامبر بعد از یک سکوت طولانی سرش را به سوی آسمان بلند کرد و گفت: خدایا مرا به ملاقات برادرانم برسان.
همه تعجب کردیم. منتظر بودیم پیامبر ادامه دهد؛ اما انگار  پیامبر هم منتظر ما بود تا چیزی بگوییم. صدایی از ته جمعیت گفت یا رسول الله مگر ما برادران شما نیستیم؟
پیامبر نگاهی به انتهای جمعیت کرد و رمد : نه شما اصحاب من هستید . برادران من  کسانی هستند که در آخر الزمان می آیند و و بدون اینکه مرا دیده باشند به من ایمان  می آورند.
صدای پچ پچ حاضران سکوت  جمعیت را به م ریخت پیامبر نگاهی به جمعیت کرد وادامه داد : آن ها برای دین خود از کسی که آتش سرخ شده را در دست خودش نگه می دارد بیشتر صبر می کنند . آن ها چراغ های نورانی هستند که خداوند آن ها  چراغ های نورانی هستند که خداوند آن ها را از هر فتنه نجات خواهد داد.
سرم را زیر انداختم و تمام طول راه فکر کردم . احساس عجیبی داشتم به خاطر چیزهایی که با خودم فکر کرده بودم از خودم خجالت می کشیدم. سرم را بلند کردم و به چشم های پیامبر خیره شدم . سخنان را این گونه ادامه داد: خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت مرا طلب کند و  پیش از قیامش به او اقتدا کند, دوست او را دوست بدارد و از دشمنانش بیزاری جوید.
صدای الله اکبر اذان برخاستو سکوتی عجیب در جمعیت بود. همه بلند شدند تا برای نماز آماده شوند . آرام و بی صدا از کنار هم رد می شدند انگار همه به یک موضوع فکر می کردند. به برادر های  پیامبر و شاید آن ها هم مثل من حسرت این را می خوردند که ای کاش ما مثل برادران پیامبر بودیم!

منبع: مجله انتظار نوجوان شماره 152