دوازدهمین امام

حضرت ‌عیسی و امام ‌مهدی علیهما‌السلام هر دو، دو پیشوا می‌باشند؛ یکی پیغمبر و دیگری امام. اگر آنها در محلی اجتماع کنند و امام، سِمَت پیشوایی پیدا کند، قهراً نسبت به دیگری که پیغمبر است مقتدا و پیشواست و می‌دانیم که امام و پیغمبر، هر دو از ارتکاب افعال زشت و ریا و نفاق، معصوم و پیراسته می‌باشند و هیچ‌کدام عملی را که از حریم شریعت بیرون و مخالف خواسته خدا و رسول باشد، برای خود ادعا نمی‌کنند.
ازاین‌رو امام، برتر از مأموم، یعنی حضرت‌عیسی علیه‌السلام است که پشت سر وی نماز می‌گزارد؛ زیرا از پیغمبر اکرم روایت شده است که فرمود: «امام جماعت باید پیشوای جماعت باشد، اگر دو نفر مساوی بودند، آنکه عالم‌تر است، و چنانچه هر دو در علم مساوی بودند آنکه فقیه‌تر است، و اگر هر دو نفر مساوی بودند، آنکه سابقه دینی‌اش بیشتر است، و چنانچه هر دو ازلحاظ سابقه مساوی بودند، آن ‌را که خوش‌صورت‌ است باید امام داشت و با او نماز گزارد». پس اگر امام‌ زمان بداند که حضرت عیسی از او برتر است، جایز نیست که بر او پیشی گیرد، چه اینکه امام، از هر کس آشناتر به مسائل دین و منزه‌تر از ارتکاب فعل مکروه است.
همچنین اگر عیسی علیه‌السلام بداند که امام ‌مهدی علیه‌السلام از او برتر است، جایز نیست که در نماز به وی اقتدا کند؛ زیرا پیغمبر از عمل ریا و نفاق و نیرنگ پیراسته است؛ بنابراین امام ‌زمان به‌خوبی می‌داند که از عیسی علیه‌السلام برتر می‌باشد، ازاین‌رو بر او مقدم می‌شود و عیسی علیه‌السلام هم می‌داند که مهدی علیه‌السلام از او برتر است و به‌همین‌جهت او را بر خود مقدم می‌دارد و پشت سر او نماز می‌گزارد و اگر جز این بود، معنی نداشت که به او اقتدا کند.
اما درباره جهاد عیسی‌بن‌مریم علیه‌السلام در رکاب امام‌ زمان، باید دانست که جهاد عبارت است از جا‌ن‌دادن در راه خدا به فرمان کسی که برای خدا می‌جنگد و اگر جز این بود، معنی نداشت کسی به فرمان پیغمبر جهاد کند و ازطرفی نیز امام‌ عصر در میان امت اسلامی، نماینده پیغمبر است و برای حضرت‌ عیسی علیه‌السلام جایز نیست که بر پیغمبر اسلام که اشرف مخلوقات و خاتم پیامبران است، پیشی بگیرد، همچنین بر نماینده او نیز نمی‌تواند مقدّم باشد.
مؤیّد این سخن، روایت مفصّلی است که حافظ‌‌بن‌ ما جه قزوینی به ‌نزول عیسی علیه‌السلام از آسمان، نقل کرده است که قسمتی از آن این است: اُمّ شریک،‌ دختر ابی‌عسکر، عرض کرد: یا رسول‌ الله! در آن‌روز قوم عرب کجا هستند؟ رسول خدا فرمودند: «عرب در آن‌ روز، عده کمی هستند. بیشترشان در بیت‌المقدّس می‌باشند. امام آنها هر صبح با آنها نماز می‌خواند، چون عیسی فرود آید، امام آنها به عقب برگشته تا عیسی جلو آمده و با مردم نماز گزارد، ولی عیسی دست خود را روی شانه‌های او می‌گذارد و می‌گوید: بایست تا ما با شما نماز بگزاریم».[1]
پی‌نوشت‌ها
1. کفایة‌الطالب به ضمیمه البیان، گنجی‌ شافعی، ص498.

شواهدی بر امکان طول عمر امام زمان علیه‌السلام

وقتی روح انسان بر اثر ارتقا و اشتداد وجود نوری از سنخ ملکوت و عالم قدرت و سطوت می گردد، هر گاه طبیعتش را مسخّر خود کند و بر آن غالب آید، احکام عقل های قدسی و اوصاف عرشی بر وی ظاهر می گردند؛ تا به حدّی که بدنش متخلّق به وجود های مجرّد و نوری می گردد. نتیجه بی دغدغه ای که از این تحقیق حاصل است، امکان دوام چنین انسانی که کامل حقیقی برزخ بین وجوب و امکان می باشد، در نشئت عنصری است.

کیمیاگر به دانش و فن خود نقره را زرّ خالص می گرداند و در نتیجه این عنصر پایدارتر می شود. اگر انسان کامل با دانش کیمیا گونه خود، بدن عنصری خویش را قرن ها پایدار بدارد، چه منعی متصور است؟ امام زمان علیه السلام در صغر سن همچون یحیی از حکمت برخوردار شد و در طفولیت، امامِ انام گردید و به سان حضرت عیسی بن مریم در وقت صباوت به مقام ارجمندی رسید. شگفت از اشخاصی است که خضر و الیاس از انبیا، و شیطان و دجال از اعدا را در قید حیات می دانند، ولی وجود ذی وجود حضرت صاحب الزمان را منکرند؛ حال آنکه آن حضرت از انبیای سلف، افضل بوده و اوست ولد صاحب نبوت مطلقه و ولایت کلیّه.

شگفت تر آنکه برخی از اهل تصوف که خود را اهل معنا و معرفت می پندارند، بر این تصور قائل اند که در هندوستان برهمنان و جوکیان، مرتاضان و ریاضت کشانی هستند که به سبب حبس نفس و کم غذا خوردن سالیان متمادی عمر می کنند، با این وجود منکر حضرت حجت اند![1]

کیمیا، فلز را از جنسی به جنس دیگر تبدیل می کند و به آن عمر درازتر می بخشد، اما مومیا، حبوبات و غلات و اجساد مرده را از فساد حفظ می نماید. در حفاری هایی که از مصر باستان به عمل آمده، در مقبره فرعون مصر گندم هایی در سنبل از اهرام مصر به دست آوردند و در شک بودند که آیا قوه نمو در آنان باقی است یا نه. آنها را برای امتحان کاشتند، مشاهده کردند سبز و بارور گردیده است. این نکته را در بقای وجود شریف حضرت مهدی منتظر (روحی له الفداء) اعمال کن، با اینکه هنوز به اندازه آن دانه گندم از عمر شریفش سپری نشده، و اصولاً این دو موضوع قابل مقایسه نمی باشند و برای اُنس اذهان با این امر شگفت، ناگزیر باید به چنین مثال هایی روی آورد و ورای چنین تمثیلاتی که به مواردی اشاره شد، ما در این باره برهان های عقلی و شواهد نقلی متعددی داریم.[2]

ولیّ خدا به خوبی قادر است از اکسیر التفات خویش بدن خود را هم رنگ روح گرداند و باقی و دائم سازد و این موضوع، امر بعیدی نخواهد بود. آنان که منکر وجود آن حضرت اند و لفظ مهدی و صاحب الزمان را توجیه و تأویل می کنند، از کوردلی ایشان است، والاّ به اندک شعوری چه جای انکار است. (وَ اللّهُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقیم).[3]

قرآن کریم درباره یونس پیامبر(علیه السلام) فرمود:(فَلَوْلا أَنّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحینَ لَلَبِثَ فی بَطْنِهِ إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ). پس اگر حجت الهی را در ظهر ارض عمری دراز باشد، چه جای استبعاد است. لذا آیه مذکور در امتداد غیبت امام زمان حجة بن الحسن العسکری(علیه السلام)، تمام و کمال است.[4]

هر کسی از کودکی معلوم است در آینده چه کاره می باشد و سرنوشت او در اطوار حالاتش بیانگر احوال عین ثابت و احکام سرّ القدر اوست. به هنگام تولد حضرت موسی(علیه السلام)، ظالمان خون ها ریختند. پس این طفل در آتیه مرد نبرد، قیام و جهاد است. ظالمان از تولدش در هراس بودند، در نتیجه این کودک برای قسط و عدل تلاش می کند و درباره حضرت مهدی(عج) نیز روایت آمده است که شباهتی به حضرت موسی(علیه السلام) دارد، چنان که در زمان ولادتش همین تفحّص که درباره آن پیامبر به وجود آمد، درباره ایشان صورت گرفت.[5]
پی نوشت:
1. ر.ک: یازده رساله فارسی، علامه حسن زاده آملی، رساله نهج الولایة.
2. هزار و یک نکته، علامه حسن زاده املی، ص139.
3. همان، ص124.
4. همان، نکته236، ص141.
5. مُمِدُّ الحکم در شرح فصوص الحکم، علامه حسن زاده آملی، ص536.
*مجله فرهنگ کوثر. شماره 74؛ مطلب حضرت مهدی در نگاه علامه حسن زاده آملی

از آیات قرآن و نامه های امام زمان علیه السلام به شیخ مفید رحمه الله علیه این نکته معلوم می شود که همه ما یک ارتباط قلبی با حضرت داریم و تقویت این ارتباط قلبی راه رسیدن به محضر امام زمان علیه السلام هست که این راتباط قلبی قویتر باشه کم کم درک حضور هم بیشتر میشه . و در اوج خودش به  تشرف منتهی میشه. آیت الله جوادی آملی می فرمایند:هر زمان ما یاد خدا یا یکی از معصومین علیهم السلام می افتیم در واقع ایشان علاوه بر اون نگاه عمومی که به تمام مخلوقات دارند در اون لحظات نگاه ویژه بما می کنند که باعث شده ما بتوانیم به آنها توجه خاص کنیم. نتیجه اینکه در تمام لحظاتی که شما به امام زمان علیه السلام فکر میکنید یعنی ایشان با شما ارتباط قلبی دارند و برای بیشتر شدن این ارتباط باید آن را تقویت کنید. تقویت هم فقط با انجام دقیق امور شرعی صورت میگیره . با هر چه صاف تر شدن  قلب, باید سنخیت پیدا کنیم و در قسمت  آخر نامه به شیخ مفید میفرمایند.
اگر شیعیان در وفای به عهد محم بودند و آنچه ناخوشایند ماست مرتکب نمی شدند , توفیق دیدار ما لحظه ای از آنها دریغ نمی شد.
منبع:مجله مهدویت بیت الظهور

«آن قائمنا اذا قام استقبل من جهله الناس  اشد   مما استقبله رسول الله صلّی الله علیه و آله وسلّم من جهّال الجاهلیّه. فقال و ک یف ذلک؟
قال علیه السلام: انّ رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم اتی الناس و هم یعبدون الحجاره و الصور و العیدان و الخشیب المنحوتع, و انّ قائمنا اذا قام اتی الناس و کلّهم علیه کتاب الله و یختج علیه به.
ثم قال علیه السلام: اما و الله لیدخلنّ علیهم عدله جوف بیوتهم کما یدخل الحرّ و القرّ»
زمانی که امام زمان (عجّل الله فرجه) ظهور می کند, با مردم نادانی مواجه می شود که جهل ونادانی آنها شدید تر و بدتر  از جاهلان و زمان پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم است.
فضیل به امام صادق علیه السلام می گوید:چگونه ممکن است؟
آن حضرت علیه السلام می فرماید:زمانی که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم به رسالت م بعوث شد, مردم سنگ های معمولی و سنگ های سخت و بت های تراشیده و چوب های تراشیده را می پرستیدند. اما وقتی حضرت ولی عصر (عجّل الله فرجهُ) ظهور می کند با آنکه او امام معصوم و قرآن ناطق است همه مردم قرآن را بر عکس امام زمان (عجّل الله فرجهُ) تفسیر می کندد, و به وسیله قرآن بر علیه آن حضرت دلیل می آورند(هر چند رای و نظر حضرت ولی عصر عجّل الله فرجهُ باشد, مرد مخالف نظر ایشان رای می دهند.)
بعد امام صادق علیه السلام فرمود: به خدا قسم امام زمان (عجّل الله فرجهُ) عدالت را در درون منازلشان وارد می سازد, همانطوری که گرما و سرما وارد می شود.
و باز آن حضرت علیه السلام فرمود: «آن القائم یلقی فر حربه ما لم یلق رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم»
 حضرت ولی عصر (عجّل الله فرجهُ) در جنگ ( با مخالفان) با مشکلاتی رو به رو خواهد شد که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم با آن روبرو نشد.
بعد آن حضرت علیه السلام فرمود: «و آن القائم یخرجون علیه فیتاوّلون علیه کتاب الله و یقاتلونه علیه »
روشنفکران و برخی علما بر علیه او قیام می کنند و قرآن را بر علیه و برخلاف نظر ایشان تأویل و تفسیر می کنند و به وسیله قرآن با او به جنگ و مبارزه بر می خیزند.
امام باقر علیه السلام فرمود:
« ان صاحب الامر لو قد ظهر لقی من الناس مثل مثل ما لقی رسول الله الله صلّی الله علیه و آله و سلّم  (و اکثر)»
امام زمان (عجّل الله فرجهُ) هنگامی که ظهور می کند, همانطوری که رسول خدا الله صلّی الله علیه و آله و سلّم نسبت به مردم و مخالفان با مشکلات مواجه شد , آن حضرت (عجّل الله فرجهُ) هم با مشکلات رو به رو است, بلکه ناراحتی های ایشان بیشتر خواهد بود.
منبع:کتاب پاسخ به پرسش های جوانان جلد اول نوشته اسد الله محمدی نیا,ص409-411

وسواس  شیطانی و تمایلات نفسانی ,چگونه خواهندگذشت , تا مردم در عصر ظهور از شر و وسواس شیطان راحت خواهند شد؛ولی نفس انسان ها و خواهش هاس نفسانی آنها کماکان باقی خواهد بود.ولی یک نکته وجود دارد و آن این که در روایت داریم که گناه و معصیت بسیار کم خواهد شد. و به نظر می رسد که در عصر ظهور نفس بسیاری از انسان های آن زمان تحت عنایت و رحمت خدا خواهد بود چرا که خداوند در سوره یوسف از قول حضرت یوسف می فرماید:«ان النفس لاماره بالسوء الا ما رحم ربی» یعنی نفس انسان دائم به زشتی امر می کند, مگر این که پروردگارم رحم کند.»
مردم درعصرظهور ,صالحند و جهان ,جهان پاکی هاست و البته تمایل به گناه نیز وجود دارد ولی اگر چه مردم معصوم نمی باشند و آزادی و اختیار انسا ن ها در انجام گناه از آن ها سلب نشده است؛ اما مقدار گناه خیلی کم خواهد شد. بنابراین فرق مردم عصر ظهور و مردم بهشت در این است که مردم در بهشت فکر گناه دارند؛ولی با اختیار خود گناه نمی کنند. زیرا خوشی و سعادت را در ترک گناه می دانند. و درعین حال مردم هر چیزی را با تلاش و کوشش خود, به همراه امدادهای الهی به دست می آورند؛پس عصر ظهرو بهشت موعود نیست؛ بلکه ظهور ماکت کوچکی از بهشت ,بر روی زمین است.که به اراده و تلاش انسان ها و با کمک امدادگران الهی برقرار خواهد شد.

منبع:کتاب از تاریکی غیبت امام عصر علیه السلام تا روشنای ظهور نوشته سید مسعود راد ص359